Grappig hoe het al jaren gaat. Als het dekseizoen start (bij ons zo half juli), ben ik altijd blij als alles weer in de goede groepen staat met de merinoram die ik voor ze selecteerde. Dan kan ik rustig ademhalen en denk ik, zo dat hebben we gehad.
Als de merinolammeren geboren worden is er weer zo'n stressmomentje. Zal alles goed gaan, welk geslacht en welke kleuren zullen er allemaal bijkomen. Als dat achter de rug is, kan ik weer rustig ademhalen en denk ik, zo dat hebben we gehad.
Dan komt de eerste selectieronde. Groeien ze goed, hebben ze mooie merinowol, hoe worden ze in karakter. Als dat achter de rug is, kan ik weer rustig ademhalen en denk ik, zo dat hebben we gehad.
Wat niet door de eerste selectie komt gaat, zodra het op gewicht is (helaas), naar de slachter hier op het dorp en het lamsvlees verkopen we aan regionale lekkerbekken. Dan komt de tweede selectieronde, die vooral over de uitverkorene merinorammen gaat... Daar zitten we nu midden in. Het is eigenlijk niet eens echt een stressmoment maar gewoon super om ze te zien groeien en ontwikkelen. Maar toch kijk ik wel weer uit naar: pff het is achter de rug, ik kan weer rustig ademhalen, dat hebben we gehad!
